Muzyczne podsumowanie roku 2007 (część trzecia)

Kolejne trzy płyty w rankingu są z bardziej elektronicznego sortu, chociaż pomimo komputerowego wspomagania daleko im do elektronicznej ortodoksji.

Unkle - War Stories

Dla wielu osób płyta numer 1 w odchodzącym roku. Pełna rockowej motoryki, przebojowych singli i świetnych występów gościnnych (zarówno w postaci sampli jak też "żywych" wokalistów).

Unkle zaszarżowali i pokazali miejsce w szeregu rockowym gwiazdkom, pudrowanym stonerom i triphopowym zombim*.

Tylko dlaczego nie jest o nich głośniej?

(Do wglądu Hold My Hand - z sampelkiem z Be My Wife Bowiego :)


Recoil - subHuman

O nowym albumie Alana Wildera wspominałem przed premierą gdy jeszcze do końca nie wiedziałem czego się mogę spodziewać.
Pojawienie się nowego wydawnictwa zostało co prawda medialnie odnotowane, ale szybko rzucono je w kąt w związku z nowym albumem Klaxonsów, Editorsów czy innych gubiących formę już po debiucie Interpoli. A w odróżnieniu od tych kapelek, Wilder skończył z graniem skocznych melodyjek i trzyminutowych piosenek od czasu jak wybył z Depeche Mode.

Na subHuman mamy przyjemność obcować z najwyższej próby ciężkim elektrycznym bluesem. Mobiemu wyszła z takiego mixu muzyczka do reklam, Wilder stracił ambicje gwiazdorskie i po prostu robi swoje. Mistrz! :)

Z racji tego, że nigdzie nie znalazłem aktualnego wideoklipu promującego album, złośliwie podlinkuję teledyskiem do "Kingdom" Dejva Gahana. Ten pan również wydał płytę w bieżącym roku, ale szczerze mówiąc za wyjątkiem widocznego poniżej utworu, całość w porównaniu z dziełem Wildera wypada niezwykle blado.
:)



Ulver - Shadows of the Sun

Płyta trochę z innej bajki. Ulver trafnie określono jako "alternatywę dla metaluchów", gdyż wśród fanatyków zespołu najwięcej jest pryszczatych koneserów growlingu, niszczących mózg blastów i rytualnych orgii przy pełni księżyca (z nieodłącznym profanowaniem Hostii). Zespół który choć trochę muzycznie wyłamuje się z konwencji, w środowisku słuchaczy mających klapki na uszach jest automatycznie traktowany niczym złoty cielec awangardy. I choć Ulver "odkrywa" szlaki wielokrotnie spenetrowane, może (niezasłużenie) cieszyć się sławą eksperymentatorów. Z drugiej strony, dla słuchaczy o wysublimowanych gustach, elektroniczne produkcje zespołu jawią się mierną popłuczyną po Lustmordzie, Eno czy Sylvianie (na którego notabene Garm się powołuje). No cóż, metaluchem nigdy nie byłem a nowa kompozycja Davida Sylviana na czajnik i dron nie wzbudza we mnie ekstazy. Z tego względu, pozbawiony uprzedzeń odbieram "Shadows of the Sun" bardzo pozytywnie. Spokojne melodie, nastrój melancholii, fajny cover Deep Purple - niewadząca muzyka tła, która szybko się nie nudzi ale też specjalnie nie zapada w pamięci. Na pewno przebija przereklamowanego Puscifera. Jeszcze nie raz wrócę do tej płyty.


Następnym razem chyba wezmę na tapetę kilka polskich płyt. C.D.N.

*próbowałem pobić swój rekord stężenia bełkotu.